မီးမ္ သီအိုရီအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

          စာဖတ္သူက Facebook သံုးတဲ့သူဆိုရင္ အင္တာနက္ေပၚမွာ Meme လို႔ေခၚတဲ့အရာေတြကို ျမင္ဖူးမွာပါ။ ေနာက္ကြယ္မွာ အဓိပၸာယ္တစ္ခုပါတဲ့ ပံုၾကမ္း (Template) တစ္ခုကို သံုးၿပီး အခ်ိဳ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဝဖန္တဲ့၊ ေထာက္ျပတဲ့ သေရာ္ပံုေတြကို အင္တာနက္ Meme လို႔ေခၚပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ Meme ကို အသံထြက္ မီမီလို႔ ထြက္ၾကတာ ႐ွိပါတယ္။ အဲဒါႀကီးက အသံထြက္အမွားႀကီးပါ။ အသံထြက္ အမွန္ကေတာ့ မီးမ္ (အသံထြက္ကို အဂၤလိပ္လိုေရးရင္ Mee-m) ျဖစ္ပါတယ္။

          အင္တာနက္ေပၚမွာ Meme (မီးမ္) ေတြ အသံုးတြင္က်ယ္ လူသိမ်ားလာတာ ႏွစ္အနည္းငယ္႐ွိပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္တဲ့ မီးမ္အေၾကာင္းက အင္တာနက္ေပၚက မီးမ္ထက္လည္း လူသိနည္းတယ္။ သိပၸံပညာရပ္ျဖစ္တဲ့ မီးမ္ သီအိုရီ (Meme Theory) အေၾကာင္းပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ မီးမ္အေၾကာင္းကို ေျပာရင္ေတာ့ ၁၉၇ဝေက်ာ္ ကာလေတြကို ျပန္သြားရမွာပါ။ ၁၉၇၆ခုႏွစ္မွာ ဇီဝေဗဒပညာ႐ွင္ ရစ္ခ်တ္ေဒၚကင္စ္ (Richard Dawkins ) က ကိုယ္က်ိဳး႐ွာဗီဇ (The Selfish Gene) လို႔ အမည္ရတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့တယ္။ အရင္ဆံုး ဒီစာအုပ္မွာ ေရးသားတာကို အရင္ ေဆြးေႏြးျပပါမယ္။

ပံု - မီးမ္ ဟူေသာ ေဝါဟာရကို စတင္ တီထြင္သူ၊ ဇီဝေဗဒပညာ႐ွင္ Richard Dawkins

ကိုယ္က်ိဳး႐ွာဗီဇ ဗီဇမ်ား

          သက္႐ွိဇီဝေတြ မ်ိဳးဆက္မ်ား ၾကာျမင့္တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြအေၾကာင္းကို ႐ွင္းျပတဲ့ အီေဗာ္လ်ဴး႐ွင္း (Evolution) သို႔မဟုတ္ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သီအိုရီဟာ ၁၉ရာစုေႏွာင္းပိုင္းမွာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သီအုိရီရဲ႕ အေျခခံ႐ွင္းျပခ်က္ကိုေတာ့ သဘာဝ၏ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ (Natural Selection) လို႔ေခၚပါတယ္။ သဘာဝတရားနဲ႔ ဆီေလ်ာ္တဲ့ သက္႐ွိေတြက ပိုမိုမ်ိဳးေအာင္တဲ့အတြက္ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာ ၾကာလာတဲ့အခါ သဘာဝနဲ႔ ဆီေလ်ာ္တဲ့ သက္႐ွိမ်ိဳးႏြယ္ေတြကသာ လႊမ္းမိုးသြားေလ့ ႐ွိတယ္လို႔ ႐ွင္းျပထားပါတယ္။ သဘာဝနဲ႔ ဆီေလ်ာ္မႈဆိုတာ စာေမးပြဲ တစ္ခုလိုပါပဲ။ သက္႐ွိေတြဟာ နိစၥဓူဝ ႐ွင္သန္လႈပ္႐ွားေနစဥ္မွာ သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြက အကန္႔အသတ္႐ွိေနတဲ့အတြက္ အသက္မေသေအာင္၊ ထပ္မံမ်ိဳးပြားႏိုင္ေအာင္ သူ႔ထက္ငါ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြက အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ 

          အလိုအေလ်ာက္ ၿပိဳင္ဆိုင္တယ္ဆိုတာကို ႐ုတ္တနက္ နား႐ွင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာတစ္ခုနဲ႔ ထပ္႐ွင္းျပပါမယ္။ ဆိုပါစို႔။ အလုပ္ တစ္ေနရာအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုေျဖတယ္။ ေအာင္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားေတြ အလုပ္မရေအာင္၊ လုေျဖတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္တာဗ်ဴးသူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရသြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရသြားလို႔ တျခားေျဖဆိုသူေတြ အလုပ္မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာဗ်ဴးေျဖတာ ကိုယ္တိုင္က တျခားသူေတြနဲ႔ အလုပ္တစ္ေနရာအတြက္ ၿပိဳင္လုယူလိုက္သလို အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။

          သက္႐ွိေတြအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ရေအာင္ပါ။ သက္႐ွိေတြထဲမွာေရာ ခုနက အင္တာဗ်ဴးေျဖသလို ကိစၥေတြ ႐ွိႏိုင္မလား။ အပင္ေတြ၊ ဘတ္တီးရီးယားေတြ၊ တိရစာၦန္ေတြ စတဲ့ သက္႐ွိအားလံုးဟာ လူလို အင္တာဗ်ဴး မေျဖရေပမယ့္ အသက္႐ွင္ျခင္းနဲ႔ေသျခင္းအတြက္ ေန႔စဥ္ စြမ္းရည္စစ္ေဆးခံေနၾကပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သူ၊ သို႔မဟုတ္ က်ဆံုးသူေတြကို ေ႐ြးခ်ယ္တာက သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က တျခားသက္႐ွိေတြ၊ ေရေျမေတာေတာင္ေတြ ပါဝင္တဲ့ သဘာဝတရား ကိုယ္တိုင္ပဲ။ သက္႐ွိေတြဟာ အကန္႔အသတ္႐ွိတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြကို လံုးဝျဖဳန္းတီးလို႔ မရပါဘူး။ အင္တာဗ်ဴးကိစၥမွာဆိုရင္ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာဗ်ဴးေျဖၿပီးသြားလို႔ ေျဖဖို႔ က်န္ေနေသးတဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႔အႀကံဳေတြ ေျပာျပလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာဗ်ဴးေအာင္ႏိုင္စြမ္း နည္းေကာင္းနည္းသြားႏိုင္တယ္။ အလုပ္ရခ်င္တဲ့သူဆိုရင္ အင္တာဗ်ဴး အေတြ႔အႀကံဳေတြ အႀကံဉာဏ္ေတြ ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ 

          ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ၊ ေတာ႐ိုင္းသဘာဝမွာ ႏြားမတစ္ေကာင္က ႏြားသားငယ္ေတြ ႐ွိရက္နဲ႔ ကၽြဲေပါက္တစ္ေကာင္ကို ႏို႔တိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔သားသမီးေတြရဲ႕ ႐ွင္သန္ေရးကိုသာ စဥ္းစားပါတယ္။ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သီအုိရီက ဒီနိယာမတရားဟာ သက္႐ွိတုိင္းမွာ ႐ွိေနတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ ထုတ္ပါတယ္။ သိပ္ကိုမွန္တဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္ပါ။ သက္႐ွိမ်ားစြာမွာ အလိုအေလ်ာက္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈနဲ႔ မိမိ သားသမီးကိုသာ အားေပးေစာင့္ေ႐ွာက္မႈေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႁခြင္းခ်က္ေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ အဲဒါေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ပ်ားေတြပါပဲ။ 

          ပ်ားအုံမွာ ပ်ားဘုရင္မနဲ႔ လုပ္သားပ်ားမေတြ ႐ွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြမွာ နီးစပ္ဆင္တူတဲ့ ဗီဇေတြ႐ွိေနလို႔ ေဆြမ်ိဳးအုပ္စုႀကီး သဖြယ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပ်ားအံုတစ္ခုက ႏြားအုပ္တစ္ခုရဲ႕ နီးစပ္ဆင္တူမႈထက္ မပိုပါဘူး။ ခုနက ႏြားမႀကီးလိုပဲ ပ်ားေတြ ျပဳမူမလား။ လုပ္သားပ်ားေတြက သူတို႔ သားသမီးကိုသာ ေကၽြးေမြးၿပီး တျခားသူရဲ႕ သားသမီးေတြကို ဦးစားမေပးပဲ ထားေလ့႐ွိလား။ လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုမဟုတ္တဲ့အျပင္ ဆန္႔က်င္ဖက္က အစြန္းေရာက္ပါတယ္။ လုပ္သားပ်ားေတြက ကိုယ္တိုင္ သားသမီးေတာင္ မေမြးပါဘူး။ ပ်ားဘုရင္မ ေမြးတဲ့ သားသမီးေတြ အားလံုးကိုေတာ့ အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးတယ္။ ဒါဟာ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သီအိုရီရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္ ကို လြဲမွားသြားေစတဲ့ ႁခြင္းခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ ဒါက ဇီဝေဗဒပညာ႐ွင္ေတြ အတြက္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာပါ။ 

          ဆိုပါစို႔။ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို သြားေျဖတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အိမ္ရဲ႕ အဓိက ဝင္ေငြ႐ွာသူေတြပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေျဖၿပီးသြားေတာ့ မေျဖရေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုကို အေတြ႔အႀကံဳေတြ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ရႏိုင္စြမ္း ေလ်ာ့သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို အလုပ္ရသြားႏိုင္တယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ အိမ္အတြက္ ဝင္ေငြ႐ွာႏိုင္တာပဲ။
          ပ်ားေတြမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ လုပ္သားပ်ားေတြက ပ်ားဘုရင္မရဲ႕ သားသမီးေတြကို ျပဳစုသုတ္သင္ေပးျခင္းေၾကာင့္ ပ်ားဘုရင္မနဲ႔ သူတို႔အားလံုးရဲ႕ ဗီဇေတြ အားလံုး ေပါင္းထားတဲ့ ဗီဇဟင္းေပါင္းအိုးႀကီး (Gene Pool) တစ္ခုလံုးအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစတယ္။ လုပ္သားပ်ားေတြအတြက္ ပ်ားဘုရင္မ သားသမီးေတြကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္တာက သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္သားသမီးေတြကို ေစာင့္ေ႐ွာက္တာ နည္းတူ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကိုေတာ့ ေဆြမ်ိဳးတူခ်င္းေ႐ြးခ်ယ္မႈ (Kin Selection) လို႔ေခၚပါတယ္။

          ေဆြမ်ိဳးတူခ်င္းေ႐ြးခ်ယ္မႈ သေဘာတရားကို ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ သက္႐ွိေတြရဲ႕ အျပဳအမူကို သက္႐ွိတစ္ခုလံုး ႐ႈေထာင့္ကေန မၾကည့္ပဲ ဗီဇ႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ ႐ႈျမင္နည္းအသစ္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ႏြားမက ႏြားသားသမီးေတြကို ေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္ဆိုတာက ႏြားဆိုတဲ့ တိရစာၦန္ေနရာကေန ၾကည့္တာပါ။ ႏြားမရဲ႕ ဗီဇေတြက ႏြားကေလးေတြထဲမွာ ပါဝင္ေနလို႔ ႏြားမရဲ႕ဗီဇက ႏြားမအား ႏြားကေလးေတြကို ျပဳစုခိုင္းျခင္းအားျဖင့္ ႏြားကေလးေတြထဲက သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပြားဗီဇမိတၱဴေတြ ဆက္လက္ က်န္ရစ္ေအာင္ အားေပးေနတယ္လို႔ ႐ႈျမင္ႏိုင္တယ္။ ဒါကို ဗီဇေနရာကေန ႐ႈျမင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဗီဇေနရာက ႐ႈျမင္ျခင္းဟာ ႏြားမွာသာမက၊ ပ်ားမွာလည္း အသံုးဝင္ပါတယ္။ ဗီဇ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ လုပ္သားပ်ားေတြ၊ ပ်ားဘုရင္မေတြ မ႐ွိေတာ့ပါ။ သူတို႔ကို ဖြဲ႔စည္းသတ္မွတ္ထားတဲ့ ဗီဇေတြ တူမတူဆိုတာပဲ က်န္ရစ္တယ္။ လုပ္သားပ်ားနဲ႔ ပ်ားဘုရင္မေတြရဲ႕ ဗီဇေတြ ဆင္တူေနလို႔ အဲဒီ့ ဗီဇေတြက လုပ္သားပ်ားကို ပ်ားဘုရင္မရဲ႕ သားသမီးေတြကို ေကၽြးေမြးခိုင္းတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။

          ဗီဇကို ဗဟိုျပဳတဲ့ ႐ႈေထာင့္ကေန အသံုးဝင္တဲ့ ဇီဝေဗဒ နိယာမေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္ပါတယ္။ စင္စစ္မွာလည္း ဗီဇေတြက ဗီဇ႐ွင္ သက္ရွိေတြထက္ အေရးပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေတြးေလ့႐ွိတာက သက္႐ွိေတြရဲ႕ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြကို ဗီဇက သတ္မွတ္တယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာကို ၾကည့္ရင္ သက္႐ွိတစ္ခုခ်င္းစီက အေရးမပါေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြသာ ေသသြားတာ။ ဗီဇေတြကေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြမွာ ဆက္လက္က်န္ရစ္တယ္။ ေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္က တဒၤဂသာ ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မဟုတ္ဘူး။ မ်ိဳးဆက္ေတြ ဆက္တိုင္း က်န္ရစ္တဲ့ ဗီဇေတြကသာ ဇာတ္ေကာင္ပါ။ 

          သဘာဝနိယာမတရား ေတြအရ မိမိကိုယ္ကို ပြားမ်ားႏိုင္တဲ့ ဗီဇေတြက ပိုေအာင္ျမင္တယ္။ ေခတ္ကာလေတြ အၾကာႀကီး တည္႐ွိၾကတယ္။ ဗီဇေတြက သူတို႔ပြားမ်ားဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္႐ွိ ခႏၶာကိုယ္ေတြကို ‘အသံုးခ်သလို’ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ႐ိုင္းပင္းကူညီၾကတာ၊ ပ်ားေတြ စည္းလံုးၾကတာ၊ ျခေသၤ့ေတြ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာ အားလုံးဟာ မိမိတုိ႔ ကိုယ္ထဲက ဆင္တူတဲ့ ဗီဇေတြ စည္ပင္ပြားမ်ားဖို႔အတြက္ပဲ။ ေယာက္်ားေလးေတြက တင္ပါးႀကီးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိတယ္လို႔ ျမင္တာက တင္ပါးႀကီးရင္ သန္စြမ္းတဲ့ ကေလးေမြးႏိုင္ေၾကာင္း သဘာဝ သိစိတ္တစ္ခုနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ေနတာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အံ့ၾသသြားမလား။ ဗီဇေတြက သက္႐ွိလူသားေတြကို ကၽြန္ျပဳထားတယ္လို႔ေတာင္ တင္စားေျပာႏိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗီဇေတြလား၊ ဗီဇေတြရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔လား။ အဲဒါေျပာရခက္ပါတယ္။

          ဇီဝေဗဒပညာ႐ွင္ Richard Dawkins က ကိုယ္က်ိဳး႐ွာဗီဇ စာအုပ္မွာ အထက္ပါ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးျပသြားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အခန္းမွာေတာ့ လူေတြမွာပဲ သီးသန္႔႐ွိႏိုင္တဲ့ ဗီဇမဟုတ္ပဲ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ အရာ တစ္ခုအေၾကာင္းကို မိတ္ဆက္ေပးသြားပါတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲ။ ေနာက္ေခါင္းစဥ္မွာ ဆက္ဖတ္ပါရန္။

Gene နဲ႔ Meme

          စာဖတ္သူ ေတြးတာ မွန္ပါတယ္။ အဲဒါ မီးမ္ (Meme) ပါပဲ။ တျခားသက္႐ွိေတြနဲ႔ မတူပဲ၊ လူေတြဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနထိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာသတင္းေတြ၊ စာေတြ၊ ဗဟုသုတေတြ၊ အားကစားေတြ၊ ဝတ္စားပံုဖက္႐ွင္ေတြ၊ ေတးဂီတေတြ၊ ေတြးေခၚမႈ ဒႆနေတြ၊ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈေတြ၊ တတ္က်မ္းေတြ၊ က်င့္ဝတ္စာရိတၱေတြ၊ ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြ၊ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ေတြ စသည္ျဖင့္ ပါဝင္ပါတယ္။

          ဒါကို ‘ေဘာလံုးပြဲ’ နဲ႔ ဥပမာေပးခ်င္ပါတယ္။ အျပင္ေလာကမွာ လက္ေတြ႔က်င္းပယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ ေဘာလံုးပြဲဟာ ေဘာလံုးပြဲကို သတ္မွတ္ေပးတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ ေဘာလံုးပြဲကို ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးလိုက္တာက ေဘာလံုး အားကစားလို႔ေခၚတဲ့အရာပါ။ ေဘာလံုး အားကစားဆိုတာ ေဘာလံုးကန္နည္းနဲ႔ စည္မ်ဥ္းေတြ စတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို စုစည္းထားတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝးေလး တစ္ခုပါ။ 

          ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ ဗီဇေတြက သူတို႔မွာပါတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးလိုက္ေတာ့ သက္႐ွိျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝးခ်င္း တူတဲ့ ဗီဇနဲ႔ ေဘာလံုး အားကစားဟာ သေဘာတရားတူၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ ႐ုပ္ေလာက ဖန္တီးမႈေတြျဖစ္တဲ့ သက္႐ွိနဲ႔ ေဘာလံုးပြဲက သေဘာတရားတူပါတယ္။

ေဘာလံုးအားကစား(သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝး)ကို ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးျခင္း ----> ေဘာလံုးပြဲ
ဗီဇ (သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝး)ကို ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးျခင္း ----> သက္႐ွိ

          ေဘာလံုးအားကစားလို အျခားေသာ သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝးေတြလည္း ေျမာက္မ်ားစြာ ႐ွိပါတယ္။ ေတးသြား (Musical Tones) ဆိုတဲ့ ‘သတင္းအခ်က္အလက္’ေတြ စုစည္းလိုက္ရင္ ေတးစာ (Musical Notes) ျဖစ္လာတယ္။ ေတးစာကို ႐ုပ္ေလာကမွာ အသံအျဖစ္ တီးခတ္လိုက္ေတာ့ သံစဥ္ (Melody) ျဖစ္လာတယ္ေပါ့။ ဒီေနရာမွာဆိုရင္ ေတးစာက ဗီဇနဲ႔ တူၿပီး ရလာတဲ့ သံစဥ္က သက္႐ွိနဲ႔တူပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီး လူ႔ဗီဇလို ျပဳမူတဲ့ အဲဒီ့ သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝးေတြကို မီးမ္ လို႔ Richard Dawkins က နာမည္တပ္လိုက္ပါတယ္။

ေတးစာ (သတင္းအခ်က္အလက္ အစုအေဝး)ကို ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးျခင္း ----> သံစဥ္

          ဗီဇေတြက သက္႐ွိေတြရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာ ဒီအန္ေအအျဖစ္ ႐ွိေနေပမယ့္၊ မီးမ္ေတြကေတာ့ လူ႔ဦးေႏွာက္မွာ မွတ္ဉာဏ္အျဖစ္ တည္႐ွိေနပါတယ္။ မီးမ္ေတြဟာလည္း ဗီဇနဲ႔ စြမ္းရည္သတၱိခ်င္း လုံးဝမဆင္တူရင္ေတာင္မွ အေတာ္ေလးကို နီးစပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း Richard Dawkins က မီးမ္လို႔ နာမည္ေပးခဲ့တာပါ။ မီးမ္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို ျပန္လိုက္ၾကည့္ရင္ ဂရိစကားလံုး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ μίμημα ကေန ယူထားတာပါ။ အတုခိုးျခင္း (Imitation) လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ ဒီစကားလံုးကို အဂၤလိပ္လို ျပန္ေရးရင္ Mimeme ပါ။ ဗီဇကို အဂၤလိပ္ Gene ဂ်င္းန္ လို႔ သံုးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚကင္စ္က စကားလံုးအသစ္ကို Gene/ဂ်င္းန္ နဲ႔ သရအသံထြက္တူခ်င္လို႔ Meme/မီးမ္ လို႔ ထြင္သံုးလိုက္တာပါ။

မီးမ္ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုနည္းေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ အဲဒီ့ထဲက တခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဇီဝေဗဒ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ (Dawkins)
မီးမ္ဟူသည္ ယဥ္ေက်းမႈ ကူးလူးျခင္း သုိ႔မဟုတ္ အတုယူျခင္း၏ အေျခခံယူနစ္ျဖစ္သည္။

စိတ္ပညာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ (Plotkin)
မီးမ္ဟူသည္ ယဥ္ေက်းမႈလကၡဏာမ်ား၏ မ်ိဳး႐ိုးဆက္ခံမႈ အေျခခံယူနစ္ျဖစ္ၿပီး သက္႐ွိလကၡဏာမ်ား၏ မ်ိဳး႐ိုးဆက္ခံမႈ အေျခခံျဖစ္ေသာ ဗီဇႏွင့္ ဆင္တူသည္။ စင္စစ္ မီးမ္သည္ စိတ္အတြင္း႐ွိ အသိသုတ၏ အေျခခံယူနစ္ျဖစ္သည္။

သိမွတ္မႈဆိုင္ရာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ (Dennett)
မီးမ္ဟူသည္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာ ပါဝင္ေသာ အေတြးအျမင္ အိုင္ဒီယာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ လူ႔ကိုယ္ထဲတြင္ မွတ္ဉာဏ္ဆိုင္ရာ ယူနစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းေလ့႐ွိသည္။ ၎ကို ႐ုပ္ေလာကတြင္ ဖန္တီးလိုက္သည့္အရာတြင္ အဆိုပါ မီးမ္သည္ ကပ္ၿငိစီးနင္းလ်က္ အျခားလူမ်ားဆီသို႔ ပ်ံ႕ပြားသည္။

လက္ေတြ႔က်သည့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္
မီးမ္ဟူသည္ စိတ္ထဲတြင္႐ွိေသာ သတင္းအခ်က္အလက္ ယူနစ္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ အျခားသူ၏ စိတ္မ်ားတြင္လည္း သတင္းအခ်က္အလက္မိတၱဴမ်ား ပ်ံ႕ပြားေစႏိုင္ျခင္းကို လႊမ္းမိုးအားေပးႏိုင္စြမ္း႐ွိသည္။ (တနည္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ပံုတူကူးႏိုင္စြမ္း ႐ွိသည္)

မီးမ္ေတြရဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ႀကိဳးဝိုင္း

          အရင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္တဲ့ ကမာၻေလာကႀကီးမွာ မီးမ္ေတြအတြက္ ေနရာမ႐ွိပါဘူး။ ဂ်င္းန္ (ဗီဇ) ေတြအတြက္ပဲ ေနရာ႐ွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သန္း၄ဝဝဝ ေလာက္တုန္းက ကမာၻၿဂိဳဟ္မွာ အေျခအေနေပးေနလို႔ ေအာ္ဂန္းနစ္ - ‘သက္႐ွိ’ ျဒပ္ေပါင္းေတြဟာ ဓာတ္ျပဳရင္း ပိုမို႐ႈပ္ေထြးဆန္းၾကယ္တဲ့ ဓာတုစနစ္ေတြျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ့ကေန ဇီဝဓာတုစနစ္ေတြျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ ႏွစ္သန္း ၂ဝဝခန္႔အတြင္းမွာ သက္႐ွိဆဲလ္ေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့တယ္။ ဗီဇဟာ ဒီအန္ေအေခၚတဲ့ ေမာ္လီက်ဴးတစ္မ်ိဳးမွာ စတင္ျဖစ္တည္ခဲ့တယ္။ ဗီဇေတြရဲ႕ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲမႈ၊ ပြားမ်ားမႈေၾကာင့္ သက္႐ွိေတြဟာ မ်ိဳးစိတ္မ်ိဳးစု ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီေအာင္ ပြားမ်ားမ်ိဳးကြဲၾကတယ္။ ေျပာင္းလဲေသဆံုးၾကတယ္။ ကနဦး ပ႐ိုင္းမိတ္ေတြကေန လူေတြ မေပၚေပါက္လာခင္အထိ ဗီဇေတြကသာ သက္႐ွိေတြကို လႊမ္းမိုးေနပါတယ္။ လူေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ လူသားနဲ႔အတူ၊ အႏုပညာနဲ႔ အသိပညာေတြ ပါ႐ွိလာတယ္။ ဒီအရာေတြမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ႂကြယ္ဝစြာ ပါဝင္ေနပါတယ္။ လူသားဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြဟာ မီးမ္ေတြအျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း စုစည္းမိလာခဲ့တာပါပဲ။ ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ မီးမ္ေတြ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲဖို႔ အေျခအေနက လိုတာထက္ေတာင္ ပိုေနပါေသးတယ္။

          စီးပြားေရးမွာ ေငြေတြကို ပိုက္ဆံအျဖစ္ မထုတ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလာလို႔ ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ ကိန္းဂဏန္းေတြအျဖစ္ ဘဏ္အေကာင့္ေတြမွာ သိမ္းၾကရတယ္။ ပညာသင္ၾကားေရးမွာ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာသတင္းကြန္ယက္ (Worldwide Web) လို အရာေတြက မ႐ွိမျဖစ္ လိုအပ္လာတယ္။ စစ္ပြဲေတြမွာ တိုက္ေက်ာ္ပစ္ဒံုးက်ည္ေတြကို လွ်ပ္စစ္ကုတ္ေတြနဲ႔ အမိန္႔ေပးတယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ေခတ္ (Information Age) မွာေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမာၻႀကီးဟာ ယခုဆိုရင္ မီးမ္ေတြ ပြားမ်ားေျပာင္းလဲဖို႔ ၿပိဳင္ဆိုင္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲဖို႔ စစ္တလင္းျပင္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာရန္ ရင့္မွည့္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။

          ကိုယ္က်ိဳး႐ွာဗီဇေတြက သူတို႔ေရ႐ွည္ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ သက္႐ွိေတြကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ မ်ိဳးတူခ်င္း ႐ိုင္းပင္းဖို႔ အားေပးၾကသလို၊ မီးမ္ေတြကလည္း ကိုယ္က်ိဳး႐ွာမီးမ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဗီဇေတြ စီးနင္းလိုက္ပါတဲ့ သက္႐ွိေတြအတြက္ သဘာဝအရင္းအျမစ္ (အစာ၊ ေနရာ) ေတြက အကန္႔အသတ္႐ွိေနၾကလို႔ အလိုအေလ်ာက္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြ ျဖစ္လာသလိုမ်ိဳးပဲ၊ မီးမ္ေတြ စီးနင္းလိုက္ပါတဲ့ လူ႔စိတ္ေတြမွာလည္း အကန္႔အသတ္ေတြ ႐ွိေနတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ လစ္ဘရယ္ဝါဒ (Liberalism) နဲ႔ လူမ်ိဳးျခားဖိႏွိပ္ဝါဒေတြဟာ မီးမ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္ဆိုရင္၊ လစ္ဘရယ္ဝါဒဟာ လူမ်ိဳးျခားဖိႏွိပ္ဝါဒ မီးမ္ (Racism) နဲ႔ ဝိေရာဓိျဖစ္ေနလို႔ စိတ္တစ္ခုတည္းမွာ အတူယွဥ္တြဲ မ႐ွိႏိုင္ဘူး။ လူ႔စိတ္ရဲ႕ ေၾကာင္းက်ိဳးဆီေလ်ာ္မႈ သို႔မဟုတ္ စိတ္သက္သာမႈ စတဲ့ အကန္႔အသတ္ေတြၾကားမွာ အတိုက္အခံမီးမ္ေတြက လူမ်ားစြာရဲ႕ စိတ္ေတြကို ဖမ္းစားဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။

မီးမ္ဥပမာမ်ား

          မီးမ္ဆိုတာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးမ္ဆိုတာ ဘယ္လိုအရာေတြလဲဆိုတာ မ်က္စိထဲ ျမင္ဖို႔ ခက္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔ျမင္ရတတ္တဲ့ မီးမ္ေတြကို ဥပမာေပးခ်င္ပါတယ္။

အေတြးအျမင္ေတြ ။      ။ ကမာၻက ေနကို လွည့္ပတ္ေနတယ္ဆိုတာ မီးမ္တစ္ခုပါ။ ခုနကေျပာတဲ့ လူသားအားလံုး သာတူညီမွ်မႈကို ေ႐ွး႐ႈတဲ့ လစ္ဘရယ္ဝါဒကလည္း မီးမ္တစ္ခုပဲ။ မီးမ္အယူအဆမွာ မွန္ကန္ျခင္း မွားယြင္းျခင္းကို အသားမေပးပါဘူး။ အဓိက က မီးမ္တစ္ခုမွာ ပါတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြက တျခားလူရဲ႕စိတ္ေတြကို ဖမ္းစားႏိုင္ရမယ္၊ ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြ ျဖစ္ေနရမယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ မွန္ကန္ျခင္းဆိုတာ မီးမ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္ပြားမ်ားဖို႔ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ အခ်က္မ်ားစြာထဲက တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝ၁၂မွာ ကမာၻပ်က္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းအတု မီးမ္ဟာ မွားယြင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႔စိတ္ကို ဖမ္းစားႏိုင္တာေၾကာင့္ အဲဒီ့မီးမ္ကို လူတစ္ေယာက္က သိသြားတာနဲ႔ တျခားသူကို သူ႔လို သိေစခ်င္ေအာင္ ႏႈိးဆြေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၂ဝ၁၂တုန္းက ကမာၻပ်က္ေတာ့မယ္လို႔ လူေတြမ်ားစြာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္သြားတာပဲ။ သတင္းက အမွားႀကီးေပမယ့္ ခုနကေျပာသလို တဆင့္စကား တဆင့္ၾကားေအာင္ ပ်ံ႕ပြားေစဖို႔ လူ႔စိတ္ကို ႏိႈးဆြေပးႏိုင္ရင္ ဒီ မီးမ္က ေအာင္ျမင္တဲ့ မီးမ္ျဖစ္လာပါတယ္။


သံစဥ္ ။         ။  ေအာက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ေတးစာက ဂီတဆရာ Beethoven ရဲ႕ Symphony 5 က သံစဥ္အတြက္ပါ။ အဲဒီ့ သံစဥ္ကို Beethoven ဖြဲ႔ႏြဲ႔ခဲ့ၿပီးေနာက္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ တိုက္ႀကီးတစ္ခုကတစ္ခု ကူးလူးေပါက္ေရာက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ပါတယ္။

႐ုပ္ပံုလႊာမ်ား ။     ။ အိုက္ဇက္ နယူတန္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္က အဂၤလန္မွာ အထင္ရွားဆံုး ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔႐ုပ္ ဘယ္လိုပံုမွန္း ဘယ္သူမွ တပ္တပ္အပ္အပ္ မသိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မထင္မ႐ွားရွိလွတဲ့ မ်က္ႏွာပံုေတြအရ ျပန္ဆြဲထားတဲ့ သူ႔ ပံုတူ႐ုပ္ပံုကားေတြၾကည့္ၿပီး သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့လူေတြဟာ သူဘယ္လို ပံုမွန္း စိတ္ထဲမွာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိေနၾကပါၿပီ။ ပိုၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ႔ထင္ရွားၿပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္မရႏိုင္တာမ်ိဳးကေတာ့ မိုနာလီဇာအျပံဳးလို ပန္းခ်ီကားမ်ိဳး၊ လူေတြ စိတ္ကူးယဥ္ဆြဲထားတဲ့ ၿဂိဳဟ္သားရဲ႕ ပိန္ကပ္ကပ္ ကိုယ္အခ်ိဳးအေပါက္မ်ိဳး စတာေတြေပါ့။ ဒါေတြဟာ မီးမ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။

          သူတို႔က နယူတန္ရဲ႕ တကယ့္မ်က္ႏွာ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္။ မိုနာလီဇာကို သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီး ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္။ တကယ့္႐ုပ္ေလာကနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြသာျဖစ္တယ္။ မက္ထ႐ိုပိုလစ္တန္ ျပတိုက္မွာ ခရီးသြားလမ္းၫႊန္တစ္ေယာက္က ေျပာေနတယ္။ “လူႀကီးမင္းတို႔ ဒါက ပထမဆံုး အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ ဝါရွင္တန္ (George Washington) ရဲ႕ ပံုတူ ပန္းခ်ီကားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ သူက အဲလိုရုပ္မ်ိဳး ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႐ုပ္က အဲဒီ့ ပန္းခ်ီကားထဲက အတိုင္းပါပဲ” တဲ့။ ဒါသိပ္မွန္တာေပါ့။

စကားစုမ်ား ။    ။ ဘုရားသခင္ ဘာဖန္တီးလိုက္သလဲ? (What hath God Wrought?) ဆိုတဲ့ ေကာက္ႏႈတ္စာသားဟာ ထြက္ေပၚလာတာ ၾကာျပီျဖစ္ေပမဲ့ ဘာသာေရးစာေပ အျပင္ တစ္ျခားစာေပေတြ ထဲကိုပါ အလ်င္အျမန္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ဒီအသံုးကို မၾကာခဏေတြ႕ရွိ ရတတ္ပါတယ္။ သီခ်င္းစာသားထဲက စကားစုေတြကိုယ္တိုင္လည္း မီးမ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ‘ကမာၻမေၾက ျမန္မာျပည္’ ဆိုတဲ့ စကားစုမ်ိဳးေပါ့။ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သီအုိရီမွာ သက္႐ွိေတြ အသက္ရွင္ဖို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရတာကို အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီယွဥ္ၿပိဳင္မႈေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆံုးသူက ႐ွင္က်န္ရစ္မယ္ဆိုတာကို အေတာ္ဆံုးရဲ႕ ႐ွင္က်န္မႈ (Survival of the Fittest) လို႔ အလြယ္သံုးေလ့႐ွိတယ္။ အဲဒီလို မွတ္မိဖို႔ လြယ္ကူတဲ့ စကားစုေတြ၊ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ၊ ေႂကြးေၾကာ္ခ်က္ေတြဟာလည္း ပ်ံ႕ပြားလြယ္တဲ့ မီးမ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။

မီးမ္တစ္ခုကို ခြဲျဖာျခင္း

          မီးမ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ျပန္ေျပာရရင္ လူ႕စိတ္ထဲမွာ ႐ွိတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ဆိုင္ရာ ယူနစ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး အျခားသူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ပ်ံ႕ပြားသြားမႈကိုလည္း အားေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိျပဳစရာ ႐ွိတာက သတင္းအခ်က္အလက္တိုင္းကို မီးမ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔မရပါဘူး။ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ကိုင္ဖုန္းနံပါတ္က မီးမ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓာတ္ပံုက မီးမ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ိုး႐ွင္းလြယ္ကူတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြက မီးမ္ မဟုတ္ပါဘူး။ နံပါတ္သံုးဟာ မီးမ္မဟုတ္ပါ။ အျပာေရာင္ကလည္း မီးမ္ မဟုတ္ပါ။  မီးမ္ေတြက ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပိုမို ႐ိုး႐ွင္းတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတာျဖစ္တယ္။ မီးမ္ေတြကို ယူနစ္လို႔ ညႊန္းဆိုခဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္ပိုင္းမရတဲ့ သဘာဝ႐ွိတယ္လို႔ေတာ့ သတ္မွတ္လို႔မရပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ဇီဝေဗဒမွာ ဆဲလ္က ယူနစ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဓာတုေဗဒနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ဆဲလ္ကို ေမာ္လီက်ဴးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာပါ။ ဒီကိစၥမွာလည္း မီးမ္က သတင္းအခ်က္အလက္သီအိုရီ အတြက္သာ ယူနစ္တစ္ခုျဖစ္တယ္။ မီးမ္တစ္ခုထဲမွာလည္း သူျဖစ္လာေအာင္ ဖြဲ႔စည္းေပးထားတဲ့ မီးမ္ေတြ ႐ွိႏိုင္ေသးတယ္။

          အထက္မွာ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ေဘာလံုး အားကစား ဆိုတဲ့ မီးမ္ကိုပဲ ျပန္ၾကည့္ရေအာင္။ ေဘာလံုး အားကစားဆိုတဲ့ မီးမ္ဟာ ျပန္ကန္ထြက္တဲ့ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ စက္လံုးတစ္ခုကို လက္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ေျခနဲ႔ျဖစ္ေစ က်င္လည္စြာ ကစားျပျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒီ့ ေဘာလံုးဆိုတဲ့ ဝတၳဳရဲ႕ အိုင္ဒီယာနဲ႔ အားကစား ဆိုတဲ့ အိုင္ဒီယာေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း မီးမ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေဘာလံုးအားကစားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အားကစားထဲမွာ ဘတ္စကပ္ေဘာ၊ ေဘာလံုးအားကစား၊ ေဗာ္လီေဘာေတြ ပါဝင္လိမ့္မယ္။ အဲဒီ့ ေဘာလံုးအသံုးျပဳရတဲ့ အားကစားနည္းေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မီးမ္ေတြပါပဲ။ ေဘာလံုးကန္ျခင္း တစ္မ်ိဳးတည္းမွာပဲ ကစားစည္းမ်ဥ္းနဲ႔ နည္းဗ်ဴဟာေတြ ပါဝင္ေနလိမ့္မယ္။

ပံု - ေဘာလံုးအားကစားကို ဖြဲ႔စည္းသည့္ မီးမ္မ်ား။ ေဘာလံုး အားကစားမ်ားစြာသည္ ေဘာလံုးအသံုးျပဳရသည့္ အားကစား ဟူေသာ Meme ကို ဖြဲ႔စည္းေပးသည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားျဖစ္သည္။ ေဘာလံုး အားကစား တစ္ခုခ်င္းစီ၏ နည္းဗ်ဴဟာႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားက Meme အျဖစ္ေပါင္းစည္းေပးေသာအခါ Volleyball စသည့္ ေဘာလံုး အားကစား meme မ်ားျဖစ္လာသည္။ တဖန္ ေဘာလံုးအားကစား meme မ်ားကိုယ္တိုင္က ၎တို႔ထက္ ပို၍ေယဘုယ်က်သည့္ ေဘာလံုးကို အသံုးျပဳ၇သည့္ အားကစားဆိုေသာ အိုင္ဒီယာ Meme တစ္ခုကို ဖြဲ႔စည္းေပးသည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သတင္းအခ်က္အလက္တစ္ခုခုသည္ ၎ကိုယ္တိုင္ Meme ျဖစ္ေနႏိုင္သလို၊ အျခား Meme ကို ဖြဲ႔စည္းေပးသည့္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

           ဥေရာပတိုက္မွာ မ႐ွိေသးတဲ့ ေဘာလံုး အားကစားကို စပိန္ေတြက ယူေဆာင္လာခဲ့ရင္ ေဘာလံုး အားကစားကိုယ္တိုင္က မီးမ္ပါပဲ။ ေဘာလံုးကို အသံုးျပဳတဲ့ အားကစား အသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာတိုင္း၊ သူတု႔ိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတိုင္းမွာ အဲဒီ့ အားကစား အသစ္တစ္ခုခ်င္းစီက မီးမ္ေတြျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဥပမာ ေဘာလံုးကန္ျခင္းကို လူသိမ်ားတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ေဘ့စ္ေဘာ (Baseball) ကစားနည္းကို မိတ္ဆက္ေပး စမ္းသပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးေပါ့။ ဆိုလိုတာက အေျခအေနအေပၚ မူတည္ၿပီး သတင္းအခ်က္အလက္ေတြက မီးမ္တစ္ခုကို ပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ သာမန္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ မီးမ္အျဖစ္ ျပဳမူေနတာလည္း ႐ွိႏိုင္တယ္။ မီးမ္ကို ယူနစ္တစ္ခုလို႔ေျပာတာက တည္ေဆာက္ပံုဆိုင္ရာ ယူနစ္ (Structural Unit) မဟုတ္ပဲ ေဆာင္႐ြက္မႈဆိုင္ရာယူနစ္ (Functional Unit) တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။

မီးမ္ေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ပံု

          မီးမ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ပံုအေၾကာင္း မေျပာခင္ ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာရဲ႕ Software နဲ႔ Hardware သေဘာတရားေတြကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Software တစ္ခု ဝယ္ယူလိုက္ရင္ CD ေတြနဲ႔ သို႔မဟုတ္ Download Access ေတြအေနနဲ႔ ေရာင္းခ်ေလ့႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ CD က Software မဟုတ္ပါ။ Hardware သာျဖစ္ပါတယ္။ CD ကို ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ဖတ္လိုက္မွ ထြက္လာတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကသာ Software ျဖစ္တယ္။ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ၊ ဗီဇဆိုတာ Software နဲ႔ တူတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳမဟုတ္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြပါ။ သင့္အရပ္ဘယ္ေလာက္ ႐ွည္ႏိုင္မလဲ၊ သင့္ အသားအေရာင္က ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ဆိုတာမ်ိဳးကို သတ္မွတ္ေပးတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ဗီဇ ဆိုတဲ့ Software က ဒီအန္ေအ (DNA) ေခၚတဲ့ Hardware ထဲမွာ မွီခိုကိန္းေအာင္းေနတာပါ။ မီးမ္ေတြလည္း သေဘာတရားခ်င္း ဆင္ပါတယ္။ မီးမ္ကလည္း ဗီဇ(ဂ်င္းန္) လို Software ျဖစ္တယ္။ သူလည္း Hardware တစ္ခုမွာ ကိန္းေအာင္း မွီခိုေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

          မီးမ္ေခၚတဲ့ သတင္းအခ်က္ေတြ မွီခိုကိန္းေအာင္းရာေနရာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္ထဲက မွတ္ဉာဏ္ အစိတ္အပိုင္းပါပဲ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ ေဘာလံုးအားကစားနည္း မီးမ္႐ွိတယ္။ ေဘာလံုးကစားနည္း မသိေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးမယ္၊ ကစားတဲ့စည္းမ်ဥ္းေတြအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆိုရင္ ေဘာလံုးအားကစားမီးမ္ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္ကေန အသံအိုးဆီ ဒီကေန စကားသံအျဖစ္ တပါးသူရဲ႕ နားကို ေရာက္႐ွိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္စကားကို အဓိပၸာယ္ ေဖာ္လိုက္တဲ့အခါ ေဘာလံုးအားကစားအေၾကာင္းကို သူသိ႐ွိသြားတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကေန ေဘာလံုးအားကစား မီးမ္က တျခားသူဆီကို စကားသံကေန တဆင့္ ပ်ံ႕ပြားသြားတာပဲ ျဖစ္တယ္။

          လူသားေတြကသာ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ႏႈတ္ထြက္ဘာသာစကားကို ေျပာဆိုႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ သတၱဝါမ်ိဳးႏြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးမ္ေတြဟာ ဘာသာစကား မေပၚေပါက္ခင္တည္းက ပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သမာ႐ိုးက် အတုခိုးျပဳလုပ္တာမ်ိဳး ဥပမာအားျဖင့္ ျမားေခါင္းတစ္ခု ဘယ္လို ခၽြန္မလဲဆိုတာမ်ိဳး၊ မီးဘယ္လိုေမႊးမလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေလာက္ကို သင္ယူဖို႔ (တစ္နည္း - မီးမ္ေတြ ပ်ံ ႔ႏွံ႔ဖို႔) လံုေလာက္ပါတယ္။ တိရစာၦန္ေတြမွာဆိုရင္ ခ်င္ပန္ဇီနဲ႔ ေဂၚရီလာေတြဟာ အျပဳအမူ အေလ့အထေတြ အခ်င္းခ်င္း အတုယူၿပီး သင္ယူတတ္ေျမာက္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေတးသီဆိုတဲ့ ငွက္မ်ိဳးေတြဆိုရင္လည္း ေဘးနားက မ်ိဳးစိတ္တူ ငွက္ေတြဆိုတဲ့ ေတးေတြကို နားေထာင္ၿပီး အသံတု သီဆိုႏိုင္ၾကပါတယ္။ (ခုေနာက္ပိုင္းဆို ငွက္သုေတသီေတြရဲ႕ ငွက္ေတးသံပါတဲ့ တိတ္ေခြ ေတြကေန သင္ယူတာကို လည္းေတြ႕ရပါတယ္)။ ငွက္ေတြမွာ မ်ိဳးစိတ္အလိုက္ သီဆိုတဲ့ ငွက္ေတး ေတြ ႐ွိၾကပါတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ လူေတြ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ခင္ ေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာတည္းက ငွက္ေတြမွာ ေတးသီခ်င္းယဥ္ေက်းမႈ အေလ့အထ တစ္မ်ိဳး႐ွိေနၿပီဆိုတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာစကားမွာ ထူးျခားတဲ့ လကၡဏာ ႏွစ္ဆင့္႐ွိတယ္။ ပထမ တစ္ဆင့္က ႐ုပ္မဲ့အသြင္ေျပာင္းျခင္း (Abstraction) ပါ။ သာဓကအားျဖင့္ စိတ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးအတြက္ ႐ုပ္ပစၥည္းမ႐ွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္လို႔ေျပာလိုက္ရင္ အဲဒီ့ ႐ုပ္မဲ့သေဘာတရားကို အခ်င္းခ်င္း နားလည္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒုတိယကေတာ့ ကုတ္ပိတ္ျခင္း (Encoding) ပဲျဖစ္တယ္။ ဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာရတာဟာ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ဆက္သြယ္ရတာထက္ မ်ားစြာ ေျပျပစ္အဆင္ေျပေစတာကေတာ့ ဒီဂုဏ္သတၱိေၾကာင့္ပဲ။ စကားလံုးေတြရဲ႕ အထားအသိုနဲ႔ အေၾကာင္းအရာ အေပၚလိုက္ၿပီး အနက္အဓိပၸာယ္ေတြ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို စကားလံုး ပမာဏနည္းနည္းနဲ႔ ထိေရာက္ေအာင္ ေဖာ္ျပႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာစကားဆိုတာဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ပမာဏမ်ားမ်ားနဲ႔ လ်င္ျမန္ထိေရာက္စြာ ဆက္သြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ ကိရိယာတစ္ခုပဲျဖစ္တယ္။

          အေစာပိုင္းမွာေတာ့ ဘာသာစကားကို ႏႈတ္ေျပာစကား အေနနဲ႔သာ ဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ႏႈတ္ေျပာအစဥ္အလာေတြနဲ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ထိန္းသိမ္းၾကတယ္။ အကၡရာစာလံုး မ႐ွိခင္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ အာဂံုေဆာင္ျခင္းနဲ႔ ထိန္းသိမ္းၾကပါတယ္။ အဲဒီ့ေနာက္မွာ အကၡရာစာလံုးေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ ေျပာစကားကို စာအျဖစ္ ခ်ေရးမွတ္တမ္းတင္ ႏိုင္လာၾကတယ္။ စာေပေလာကဆိုတာႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ ဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္း ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ စာေပေလာကဟာ လူသားအမ်ားစုဆီသို႔ လြယ္လင့္တကူ ေရာက္႐ွိလာေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေခတ္မွာေတာ့ အင္တာနက္ ေပၚေပါက္လာတာေၾကာင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ႐ွာေဖြရတာ အရင္တုန္းကထက္ ပိုမိုလြယ္ကူျမန္ဆန္လာပါတယ္။

ပံု - ဦးေႏွာက္ထဲမွ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသည္ ပ်ံ႕ပြားႏိုင္သည့္ မီးမ္မ်ား အျဖစ္ စုေဝးခ်ိတ္ဆက္လွ်င္ လူတစ္ဦးမွတစ္ဦးသို႔ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕လ်က္႐ွိသည္။

          ေခတ္သစ္နည္းပညာေၾကာင့္ မီးမ္ေတြဟာ ႏႈတ္ေျပာစကားမွာတင္ ကန္႔သတ္ခံ မထားရေတာ့ပဲ သတင္းမီဒီယာေတြကေန မ်ားစြာ ပ်ံ႕ပြားႏိုင္လာတယ္။ မီးမ္ေတြကို ပ်ံ႕ပြားဖို႔ နည္းပညာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က တီထြင္တယ္လို႔ ေျပာၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးမ္႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္ရင္ ဒီ မီးမ္ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈေၾကာင့္ နည္းပညာဆိုတာ ျဖစ္လာတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မီးမ္ေတြကပဲ သူတို႔ ပိုမိုပ်ံ႕ပြားႏိုင္တဲ့ နည္းပညာစနစ္ေတြ ရေအာင္ လူေတြကို တီထြင္ခိုင္းတယ္လို႔ လည္းေျပာလို႔ရေနျပန္တယ္။
တခ်ိဳ႕အေျခအေနေတြမွာေတာ့ ဘာသာစကား မပါပဲ မီးမ္ေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္ၾကတယ္။ ခါးလွည့္ကြင္းကို ဥပမာေပးပါ့မယ္။ ဒီ ပစၥည္းကို ပလတ္စတစ္နဲ႔ လုပ္ထားပါတယ္။ အေတြးအေခၚ အိုင္ဒီယာ တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ခါးလွည့္ကြင္းေဆာ့တိုင္း၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ခါးလွည့္ကြင္းေဆာ့တဲ့ ျပကြက္ ပါလာတိုင္း၊ အဲဒီ့ ခါးလွည့္ကြင္းေလးက ခါးလွည့္ကြင္း ကစားနည္းဆိုတဲ့ မီးမ္ကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခါးလွည့္ကြင္းေတြဟာ ခါးလွည့္ကြင္းမီးမ္ စီးနင္းမွီခိုတဲ့ ယာဥ္ေတြပါပဲ။ ဒႆနပညာ႐ွင္ ဒန္နီယယ္ ဒန္းနတ္ (Daniel Dennett) ေျပာသလိုေပါ့။ ဒန္းနတ္ရဲ႕ စကားေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကေတာ့ “လွည္းတစ္စီးဟာ သယ္လာတဲ့ ကုန္ေတြကို လိုရာအရပ္ကို သယ္ပို႔ေပးသလိုပဲ၊ လွည္းဆိုတဲ့ ထူးထူးျခားျခား အေတြးအေခၚတစ္ခု၊ တီထြင္မႈတစ္ခုကိုလည္း သယ္ပို႔ေပးပါေသးတယ္။” ဆိုပါသတဲ့။

           ျပန္အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ မီးမ္ေတြက ဘာသာစကားအျဖစ္ ႏႈတ္စကားနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သလို၊ ခါးလွည့္ကြင္း၊ လွည္းဘီး၊ ေဘာလံုးအားကစား စတဲ့ ႐ုပ္ေလာကမွာ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ မီးမ္ထုတ္ကုန္ေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း မီးမ္ေတြ စီးနင္းပ်ံ႕ႏွံ႔ဖို႔ ယာဥ္အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေပးပါတယ္။

မီးမ္အလြန္မီးမ္မ်ား

          ခပ္ဆန္းဆန္းေမးခြန္းေလးေတြကို ခပ္လန္းလန္းေလး ေျဖဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။ ခပ္ဆန္းဆန္းေမးခြန္း ဆိုတာက ဒီလိုပါ။ “ပ်ံ႕ပြားလြယ္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္အစုအေဝးတစ္ခုကို မီးမ္လို႔ေခၚတယ္ဆိုရင္ အခုေဆာင္းပါးမွာ ေျပာေနတဲ့ မီးမ္ေတြအေၾကာင္း သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ ခုနကေျပာတဲ့ မီးမ္သီအိုရီ ကိုယ္တိုင္ကေရာ မီးမ္ပဲလား?” ဆိုတာေပါ့။ မွန္ပါတယ္ အခုေဆာင္းပါးမွာေျပာေနတဲ့ မီးမ္သီအုိရီဆိုတာ မီးမ္ေတြအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတဲ့ မီးမ္တစ္ခုပဲ။ ဒါေပမယ့္ တျခား မီးမ္ေတြနဲ႔ ကြဲေအာင္ မီးမ္အလြန္ မီးမ္ (Metameme) လို႔ေခၚၾကည့္ရေအာင္။

          မီးမ္အလြန္မီးမ္ေတြရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ မီးမ္အလြန္မီးမ္ ကိုယ္တိုင္နဲ႔ တျခားမီးမ္ေတြအေၾကာင္း လူသားနားလည္ေအာင္ ႐ွင္းျပတဲ့ သိပၸံနဲ႔ ေဖာ္ျပတဲ့ပံုစံ (Scientific Model) တစ္ခုပဲ။ မီးမ္သီအုိရီေၾကာင့္ မီးမ္ေတြရဲ႕ သဘာဝ၊ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳး၊ အနာဂတ္အသံုးခ်မႈမ်ားနဲ႔ ႐ွိလာႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ေတြအေၾကာင္း ေလ့လာလို႔ရတဲ့ သိပၸံအယူအဆတစ္ခုပါ။ ႏွစ္၃ဝေလာက္သာ ႐ွိေသးလို႔ အလြန္ သက္တမ္းႏုတဲ့ အယူအဆျဖစ္ေပမယ့္ သတင္းအခ်က္အလက္ သိပၸံပညာနယ္ပယ္မွာေတာ့ ထူးျခားတဲ့ ဘာသာရပ္ခြဲ တစ္ခုပါ။

ဗိုင္းရပ္မီးမ္မ်ား သို႔မဟုတ္ စိတ္၏ ဗိုင္းရပ္မ်ား (Virus of the Mind)

          ဗိုင္းရပ္ပိုးနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာဗိုင္းရပ္ေတြအေၾကာင္း သင္ၾကားဖူးသိဖူးမွာပါ။ ဇီဝေဗဒမွာဆိုရင္ ဗိုင္းရပ္အေၾကာင္းကို ရင္းႏွီးၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ဗိုင္းရပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆဲလ္ေတြထဲကို က်ဴးေက်ာ္ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ သက္႐ွိမဟုတ္လို႔ ကိုယ္တိုင္ပြားမ်ားႏိုင္စြမ္း မ႐ွိဘူး။ ဒီေတာ့ ဆဲလ္ေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္႐ွင္သန္ဖို႔ တည္ေဆာက္ဖန္တီးထားတဲ့ ဓာတုစနစ္ေတြကို မွီခိုၿပီး သူတို႔ဗိုင္းရပ္ ပံုတူေတြ ပြားမ်ားႏိုင္ၾကတယ္။ ဆဲလ္ထဲမွာ ဗိုင္းရပ္က ကပ္ပါးလုပ္ၿပီး အလြန္အမင္း ပြားလြန္းေတာ့ ဆဲလ္လည္း ေပါက္ထြက္ေသဆံုးတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္အဂၤါမွာ ေရာင္ရမ္းမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။ နာမက်န္းျဖစ္တယ္ေပါ့။ ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာမွာလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ကြန္ပ်ဴတာ Software ေတြမွာ Copy လုပ္တဲ့ Program ႐ွိတယ္။ ဒီ Program ကို အသံုးခ်ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာဗိုင္းရပ္ Software က Memory နဲ႔ Hard Disk တစ္ခုလံုးကို ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေအာင္၊ ပ်က္ဆီးေအာင္ ဒုကၡေပးတာေပါ့။
ဗီဇသတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာသတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အတြက္ ဗိုင္းရပ္႐ွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲက အေၾကာင္းအရာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အတြက္ေရာ စိတ္ဗိုင္းရပ္ (Mind Virus) ႐ွိႏိုင္တာေပါ့။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ပံုတူကူးေပးမယ့္၊ ပ်ံ႕ပြားေစမယ့္ စနစ္ တစ္ခုခု႐ွိတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ဗိုင္းရပ္ ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။ ဗိုင္းရပ္က သူ႔ပစ္မွတ္ကို မိသြားလို႔ ကပ္ပါးခံရတဲ့စနစ္က ဗိုင္းရပ္ရဲ႕ အသံုးခ်ခံရၿပီဆိုရင္ေတာ့ မ႐ႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ေအာင္ပဲ။ ဗိုင္းရပ္ေရာဂါဆိုးေၾကာင့္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတဲ့ ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ ဗိုင္းရပ္ထိသြားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကို မျပင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အိုင္တီကၽြမ္းက်င္သူက သက္ေသေတြပဲေပါ့။

          ဗိုင္းရပ္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိေပမယ့္ သတင္းအခ်က္အလက္သီအုိရီကေန ၾကည့္ရင္ ဗိုင္းရပ္ကို အဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳး စုစည္းဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဗိုင္းရပ္ဆိုတာ အျခား ပ်ံ႕ပြားေရးစနစ္တစ္ခုကို မွီခိုအသံုးခ်ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ပ်ံ႕ပြားေအာင္ လုပ္တဲ့ အရာကို ၫႊန္းဆိုတာပါ။
ကြန္ပ်ဴတာဗိုင္းရပ္ဆိုတာ သူအသုံးခ်တဲ့ Operating System လို Software တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဗိုင္းရပ္ပိုးဆိုတာလည္း သူကပ္ပါးျပဳတဲ့ ဆဲလ္ေလာက္နီးနီး သက္႐ွိလကၡဏာေတြ ျပည့္စံုတဲ့ ဇီဝပစၥည္းတစ္ခုပဲ။ စိတ္ဗိုင္းရပ္ဆိုတာမွာလည္း မီးမ္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ႔တယ္ဆုိေပမယ့္ ဒီဗိုင္းရပ္ကိုယ္တိုင္က မီးမ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

          စိတ္ဗိုင္းရပ္ေတြက မီးမ္ေတြကို အသံုးခ်တဲ့နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အႏၲရာယ္ကို ၫႊန္ျပတဲ့ မီးမ္ေတြလည္း ပါတာေပါ့။ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာဗီဇေတြအေၾကာင္း ေျပာတုန္းကလို သက္႐ွိေတြက ႐ွင္သန္ေနဖို႔၊ ပြားမ်ားေနဖို႔ ႐ုန္းကန္႐ွင္သန္ေနၾကတယ္ဆိုတာ လူသားေတြအတြက္လည္း မကင္းပါဘူး။ အႏၲရာယ္ေ႐ွာင္႐ွားျခင္းနဲ႔ တက္လမ္း႐ွာျခင္းဆိုတာ  ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ႐ုန္းကန္႐ွင္သန္ေနမႈထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုး ကိစၥေတြပဲ။ 

တက္လမ္း႐ွာျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သင့္ေငြအရင္းအႏွီး အနည္းငယ္နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ စီးပြားေရး တစ္ခု စတင္လိုက္ပါ၊ ဒါမွမဟုတ္ အာဖရိကဒုကၡသည္တစ္ေယာက္ကို ေငြလႊဲဘဏ္အေကာင့္ ဖြင့္ေပးၿပီး အေမြတစ္ဝက္ဆီ ခံစားပိုင္ဆိုင္လိုက္ပါ၊ စသည္ျဖင့္ လုပ္ႀကံဇာတ္လမ္းျဖစ္ေစ၊ စစ္မွန္တဲ့ လုပ္ငန္းေၾကာ္ျငာတစ္ခုျဖစ္ေစ လူေတြ အာ႐ံုစိုက္ ခံရေလ့႐ွိတယ္။ လူေတြက အႏၲရာယ္႐ွိတဲ့အရာကိုေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ အာ႐ံုထားၾကတယ္၊ လူပိုသိေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ လူအုပ္ထဲမွာ မီးဗ်ိဳ႕၊ မီးမီး လို႔ ေအာ္လိုက္ရင္ အကုန္လံုး လန္႔ဖ်န္႔ကုန္ၾကတာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ေဟာဒီမွာ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုး ေတြ႔ထားတယ္ဗ်ိဳ႕ လို႔ စမ္းေအာ္ၾကည့္ပါဦး။ “မီး” သို႔မဟုတ္ “မိမိအနီး၌ မီးေလာင္မႈျဖစ္ပြားေနသည္” ဆိုတဲ့ မီးမ္က အသက္အႏၲရာယ္ ႐ွိတာေၾကာင့္ လူ႔စိတ္ထဲမွာ ဒိုင္းကနဲ အာ႐ံုစိုက္ခံရတဲ့ မီးမ္ ျဖစ္ပါတယ္။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း လူအုပ္ထဲကို ဒီ မီးမ္က လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားတာပါပဲ။

          အႏၲရာယ္ ၫႊန္ျပတဲ့ မီးမ္ေတြကုိ အသံုးခ်တဲ့ စိတ္ဗိုင္းရပ္တစ္ခုကို ေဖာ္ျပပါဆိုရင္ နာဇီဝါဒကို ဥပမာေပးရမွာပဲ။ နာဇီဝါဒရဲ႕ ေၾကာင္းက်ိဳး ခိုင္လံုမႈမ႐ွိတဲ့ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒနဲ႔၊ ဂ်ဴးေတြကို မ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္လိုမႈေတြက လူအမ်ား လက္မခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းေတြပါ။ အစြန္းေရာက္အမ်ိဳးသားဝါဒလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၃ဝဝန္းက်င္ေလာက္တုန္းက လူေတြက ဘာလို႔ ဒီစက္ဆုပ္ဖြယ္ ႏိုင္ငံေရးဝါဒေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ၾကတာလဲ။ ဒါဟာ စဥ္းစားစရာပါ။ နာဇီေတြက လူအင္အားစုေဆာင္းတဲ့အခါ လူထုကို ေသြးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ “ဂ်ဴးေတြက ဂ်ာမနီရဲ႕ စီးပြားေရးကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ေနတယ္၊ မဟာမိတ္စစ္ႏိုင္သူေတြက ဂ်ာမနီကို အႏိုင္က်င့္ေနတယ္၊ ၾကာရင္ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးက နိမ့္ပါးတဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္လာၿပီး ဂ်ာမန္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တိမ္ေကာပ်က္သုဥ္းသြားမယ္” စသည္ျဖင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို (မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ) လူထုထဲကို သြတ္သြင္းေပးပါတယ္။ ခုနက မီးလို၊ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးလိုပဲ ဂ်ဴးေတြ၊ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြဟာ အႏၲရာယ္ေကာင္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း လူေတြၾကားထဲ ျဖန္႔ေဝေပးတယ္။ ဒီအခါ ဂ်ဴးေတြ၊ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြက ရန္သူေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဂ်ာမန္မ်ိဳးတူစု ႏိုင္ငံေတြခ်င္း ညီၫြတ္ၿပီး ရန္သူေတြကို သုတ္သင္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း လူထုၾကားထဲမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာတယ္။

          အမွန္ေတာ့ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ စစ္တိုက္ဝါဒ (Militarism)၊ မဟာအမ်ိဳးသားဝါဒ (Ultranationalism) နဲ႔ လူမ်ိဳးခြဲျခားဖိႏွိပ္ဝါဒ (Racism) ေတြက ကိုယ္တုိင္ မပ်ံ႕ပြားႏိုင္တဲ့အတြက္ ပ်ံ႕ပြားလြယ္တဲ့ အႏၲရာယ္ေကာင္မီးမ္ (Danger! Meme) ကို အသံုးခ်လိုက္တာပါပဲ။ ဒီျဖစ္စဥ္က လူ႔ကိုယ္မွာ႐ွိတဲ့ ဆဲလ္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ဗိုင္းရပ္ပိုးေတြ ပြားမ်ားသလို၊ Windows စနစ္ကို အသံုးခ်ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာဗိုင္းရပ္ ပ်ံ႕ပြားသလိုမ်ိဳးနဲ႔ တူညီပါတယ္။

          ဒီေနရာမွာ တစ္ခု သတိထားဖို႔ ႐ွိတာက စိတ္၏ဗိုင္းရပ္ ဆိုလိုက္တိုင္း ဗိုင္းရပ္က မေကာင္းတဲ့အရာလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ ႐ွင္းလင္းမွာပါ။ ပ်ံ႕ပြားေရးစနစ္ကို အသံုးခ်ၿပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ပ်ံ႕ပြားေစတဲ့ အရာ ဘယ္အရာကိုမဆို ဗိုင္းရပ္လို႔ ေခၚလိုက္တာပဲ။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကြန္ပ်ဴတာမွာ Program တစ္ခုသြင္းလိုက္တယ္။ အင္တာနက္ခ်ိတ္ထားလို႔ Update ေတြ အလိုအေလ်ာက္ Download လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဒီ Update က Windows အကူအညီနဲ႔ အထက္ပါ Program သြင္းထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာတိုင္းကို ပ်ံ႕သြားမွာပါ။ သတင္းအခ်က္အလက္ သီအိုရီအရ ဒီ Update ကလည္း Virus တစ္မ်ိဳးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစတဲ့ (ကြန္ပ်ဴတာကို ထိခိုက္ေစတဲ့) ဗိုင္းရပ္မဟုတ္ပါဘူး။ 

          ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ “မီးေလာင္ေနတယ္၊ ညာဖက္အခန္းေထာင့္မွာ အေရးေပၚ အေပါက္႐ွိတယ္” ဆိုတဲ့ ေအာ္သံမွာ အႏၲရာယ္မီးမ္ ပါ႐ွိတယ္၊ ဒီမီးမ္ကို ကပ္ပါးျပဳတဲ့ “အေရးေပၚအေပါက္က ညာဖက္မွာ ႐ွိေၾကာင္း” မီးမ္တစ္ခုပါေသးတယ္။ မီးမေလာင္ရင္ အေရးေပၚအေပါက္ကို ဘယ္သူမွ စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ တနည္းအားျဖင့္ ဒီမီးမ္က လူေတြၾကားထဲ ပ်ံ႕ပြားဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ “မီးေလာင္ျခင္း”လို အႏၲရာယ္မီးမ္တစ္ခုနဲ႔ ဆက္စပ္လိုက္တဲ့အခါ နဂိုက ပ်ံ႕ဖို႔ မလြယ္တဲ့ “အေရးေပၚအေပါက္” မီးမ္က လူေတြၾကားထဲ လြယ္ကူစြာ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားတယ္။ စင္စစ္ ဒီ မီးမ္က စိတ္ဗိုင္းရပ္ တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆိုးက်ိဳးမေပးတဲ့ စိတ္ဗိုင္းရပ္ေပါ့။

          ဗိုင္းရပ္က ပ်ံပြားေရးစနစ္တစ္ခုကို အသံုးခ်တဲ့အခါ လကၡဏာ ေလးရပ္ ႐ွိတတ္ပါတယ္။ အရင္ဆံုး ဗိုင္းရပ္က ပ်ံပြားေရးစနစ္ကို ေဖာက္ထြင္း ဝင္ေရာက္ရတယ္။ ဒုတိယလကၡဏာရပ္ကေတာ့ ပ်ံပြားေရးစနစ္ကို အသံုးခ်ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ပ်ံ႕ပြားေအာင္ လုပ္ျခင္းပဲ။ တတိယတစ္ခုကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ပ်ံပြားေရးစနစ္ အသစ္ေတြဆီကို ကူးစက္သြားျခင္း ျဖစ္တယ္။ တခါတရံ ႐ွိတတ္တဲ့ စတုတၳတစ္ခုကေတာ့ ပ်ံပြားေရးစနစ္ကို ထူးျခားတဲ့ ၫႊန္ၾကားမႈေတြ ေပးျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။

          “မီးေလာင္ေနတယ္!” ဆိုတဲ့ အႏၲရာယ္မီးမ္ကို မွီခိုေနတဲ့ “ညာဖက္အေရးေပၚအေပါက္” မီးမ္ဟာ ခုနကေျပာခဲ့သလို လူေတြဆီ ထိုးေဖာက္ဖို႔လြယ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ ဒုတိယအဆင့္နဲ႔ တတိယအဆင့္ေတြအေနနဲ႔ တျခားလူေတြကို မီးေလာင္တဲ့သတင္းကို အတိအက် ဆက္လက္ျဖန္႔ေဝတယ္။ ေအာက္ထပ္ကလူက မီးေလာင္တာ သိေတာ့ အေပၚထပ္ကလူကို ဆက္သြယ္ အသိေပးတာမ်ိဳးေပါ့။ စတုတၳအဆင့္မွာ မီးမ္ဗိုင္းရပ္က လူကို ဘယ္လိုျပဳမူရမလဲ ၫႊန္ၾကားတယ္။ ညာဖက္မွာ ႐ွိတဲ့ အေရးေပၚအေပါက္ကေန ထြက္ေျပးဖို႔ေပါ့။

မီးမ္ေတြရဲ႕ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈလူသားေတြအေပၚ မီးမ္ေတြရဲ႕ သက္ေရာက္မႈ

          ဗီဇေတြက ဗီဇေဖာက္ျပန္မႈေတြျဖစ္လို႔ ဗီဇမ်ိဳးကြဲ အသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာသလိုပဲ၊ မီးမ္ေတြဟာလည္း လူတစ္ေယာက္ကေန တစ္ေယာက္ကို ပ်ံ႕သြားတဲ့အခါ ကြဲလြဲမႈေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ နဂို မီးမ္ကို အေျခခံၿပီး တီထြင္မႈ အသစ္ေတြျဖစ္လာတယ္။ ဒီကေန ခပ္ဆင္ဆင္ တူတဲ့ မီးမ္အသစ္ေတြ ျဖစ္လာတာေပါ့။ အေတာ္ဆံုးရဲ႕ ႐ွင္က်န္မႈ (Survival of the Fittest) ကေန ေနာင္ေျပာင္ေျပာဆိုရင္း အဝဆံုးရဲ႕ ႐ွင္က်န္မႈ (Survival of the Fattest) လို စကားစု ထြင္လိုက္ရင္ မူလ မီးမ္ကေန ေဖာက္ျပန္လာတဲ့ မီးမ္အသစ္ပဲေပါ့။ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတဲ့ သိပၸံအယူအဆတစ္ခုကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က မြမ္းမံျပင္ဆင္လိုက္ရင္လည္း မူလအယူအဆက ေပးတဲ့ မီးမ္က ေဖာက္ျပန္သြားတာပဲ။ မူလမီးမ္နဲ႔ မီးမ္အသစ္က သိပၸံပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕ စိတ္မွာ ေနရာယူဖမ္းစားဖို႔ အားထုတ္ၾကေပမယ့္ ဒီေနရာမွာေတာ့ သက္ေသအေထာက္အထားနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ မီးမ္ ကို သိပၸံပညာ႐ွင္ေတြက ပိုလက္ခံၾကလို႔၊ ပိုေအာင္ျမင္သြားမွာပဲ။ ဖက္႐ွင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မီးမ္ေတြဆိုလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ ေခတ္ကာလနဲ႔ ေလ်ာ္ညီၿပီး လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ဖက္႐ွင္က မေလ်ာ္ညီတဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ ဖက္႐ွင္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္အႏိုင္ယူသြားမွာပါပဲ။

          လူသားေတြမွာလည္း အျခားသတၱဝါေတြ နည္းတူ အႏၲရာယ္၊ အစားအစာ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ ျဖန္႔ေဝျခင္း ဆိုတာေတြကို လုပ္ေဆာင္ရတယ္။ အႏၲရာယ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ခုခံတိုက္ခိုက္ျခင္းအတြက္ ေဒါသ၊ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျခင္းအတြက္ အေၾကာက္တရား၊ အစားအစာ ႐ွာေဖြဖို႔ ဆာေလာင္ျခင္း၊ နဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ ျပဳလုပ္ဖို႔ ကာမရာဂစိတ္ ေတြ လိုအပ္တယ္။ ဒီစိတ္ေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ သို႔မဟုတ္ ဆက္စပ္တဲ့ မီးမ္ေတြက လူေတြ ပိုအာ႐ံုစိုက္ခံရပါတယ္။ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈထဲမွာေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုတဲ့ အေျခအေနေတြ ႐ွိတယ္။ အက်ပ္အတည္း(Crisis)၊ ျပႆနာ (Problem)၊ အႏၲရာယ္ (Danger)၊ ဦးတည္ခ်က္ပန္းတိုင္ (Mission)၊ အခြင့္အလမ္း (Opportunity) စတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ရင္ မီးမ္ေတြက ပိုမို ပ်ံ႕ႏွံ႔လြယ္ၾကတယ္။ လူေတြကို ဖမ္းစားမယ့္ မီးမ္ေတြရဲ႕ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဒီ မီးမ္ေတြက စိုးမိုးေလ့႐ွိတယ္။ “အီဘိုလာေရာဂါ အေၾကာင္းနဲ႔ ကာကြယ္နည္းမ်ား” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ဆိုရင္ အႏၲရာယ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ မီးမ္ပါပဲ။ ဒီလို စာအုပ္ေခါင္းစဥ္မွာ အႏၲရာယ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ မီးမ္ ပါ႐ွိတာေၾကာင့္ အဲဒီ့ စာအုပ္ အလြန္ေရာင္းေကာင္းမွာပါ။ “ႀကီးပြားေရးလမ္းၫႊန္”ဆိုတာ တက္က်မ္းစာအုပ္ဆန္ဆန္ နာမည္မ်ိဳးေပါ့။ သူကေတာ့ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ မီးမ္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုမီးမ္ ပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက တျခားအေၾကာင္းအရာေတြထက္ ပိုၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိပါတယ္။

          ဒါေၾကာင့္ မီးမ္ေတြဟာ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ႐ုပ္နဲ႔စိတ္ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ဖက္ကို ဦးတည္ေလ့႐ွိတယ္။ မီးမ္ရဲ႕ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြဟာ ေဖာက္ျပန္လာတဲ့ မီးမ္ေတြမွာ ပိုမိုခၽြတ္ေခ်ာ္လာတတ္ပါတယ္။ မီးမ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြ ၿပိဳက်ေလ့႐ွိတာ၊ အဂတိလိုက္စားမႈေတြ ျဖစ္ရတာဟာ ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ ႐ွင္းျပႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ မီးမ္ေတြဟာ ေဖာက္ျပန္တတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ေဖာက္ျပန္တဲ့အခါ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ႐ွိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို သိ႐ွိထားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ မီးမ္ေတြကို ဖန္တီးရန္၊ သို႔မဟုတ္ အသံုးခ်ရန္၊ ၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရန္ အတြက္ အသံုးတည့္ပါတယ္။

          ဗီဇမ်ားလိုပဲ မီးမ္ေတြမွာလဲ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကို မ်ားစြာေက်ာ္လြန္ၿပီး အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ႐ွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ မီးမ္ေတြ (ဥပမာ- မီးေမႊးအတတ္ မီးမ္၊ အဝတ္အစား မီးမ္) ေတြမွာ ႀကီးမားတဲ့ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈေတြ ႐ွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ မီးမ္ေတြဆိုရင္လည္း သူတို႔ကို လက္ခံတဲ့ လူေတြ အေပၚ ေကာင္းမြန္တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ေတာ့  ‘အသြားမေတာ္တစ္လွမ္း၊ အစားမေတာ္ တစ္လုတ’္ ဆိုတဲ႔ စကားပံုမ်ိဳး။ ‘ႏွလံုးနဲ႔ အဆုတ္ကို ဓာတ္႐ိုက္ၿပီး ျပန္အလုပ္လုပ္ေအာင္ ႏႈိးဆြျခင္း’။ ‘အိမ္သာသံုးၿပီး လက္ကို ဆပ္ျပာျဖင့္ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆးျခင္း’ ဆိုတဲ႔ က်န္းမာေရး သင္ၾကားခ်က္မ်ိဳး စတာေတြေပါ့။ သို႔ေပမယ့္ မီးမ္ေတြရဲ႕ ကူးစက္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ဗီဇေတြရဲ႕ ကူးစက္ႏိုင္စြမ္းေတြကေတာ့ မတူျပန္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕မီးမ္ေတြကေတာ့ ျပင္းထန္တဲ့ ကူးစက္မႈ စြမ္းအားေတြရွိၾကတယ္။ ကူးစက္လာတဲ့ အေလ်ာက္မွာလည္း ေဘးျဖစ္ဆိုးက်ိဳးေတြ အရာထင္က်န္ခဲ့တတ္တယ္။ အယူသည္းမႈေတြ (Superstitions)၊ ေရာဂါရေစတဲ့ ေဆးအတုအေယာင္ေတြ (Patent Medicines)၊ စိတ္နယ္လြန္တန္ခိုးနဲ႔ ခြဲစိတ္ျခင္း (Psychic Surgery) (႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခြဲစိတ္ကုသျခင္း မလုပ္ပဲ စိတ္မွန္းနဲ႔ ဗိုက္ကိုခြဲျပ၊ စိတ္မွန္းနဲ႔ အညစ္အေၾကးကို ထုတ္ယူ ျပတာမ်ိဳးေတြ)၊ လူမ်ိဳးခြဲျခား ဆက္ဆံေရးကို အားေပးေထာက္ခံတဲ့ ပံုျပင္ဇာတ္လမ္းေတြ (Racist Myths) စတာမ်ိဳးေပါ့။
မီးမ္ေတြဟာလည္း ဗီဇ (ဂ်င္းန္)ေတြလိုပဲ။ ႐ုပ္ေလာကရဲ႕ သဘာဝတရားမွာ မွန္ကန္ျခင္း၊ မွားယြင္းျခင္း၊ ေကာင္းက်ိဳးျပဳျခင္း၊ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ျခင္း ဆိုတာေတြနဲ႔ မလည္ပတ္ပါဘူး။ ပ်ံ႕ႏွံ႔ပံုတူကူးတဲ့ ပစၥည္းေတြသာ ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ပိုမို ပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္စြမ္း ႐ွိတဲ့ မီးမ္ သို႔မဟုတ္ ဗီဇကသာ လႊမ္းမိုးသြားတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႐ုပ္သေဘာ ပြားမ်ားမႈကို အားေပးတဲ့ အရာေတြက ႐ုပ္ေလာကမွာ ႀကီးစိုးေလ့ ႐ွိတာ ဓမၼတာျဖစ္လို႔ပါပဲ။

          မီးမ္တခ်ိဳ႕ဟာ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစလို႔ လူႀကိဳက္မမ်ားေပးမယ့္ ပ်ံ႕ပြားလြယ္တဲ့ မီးမ္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး (ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစတဲ့) မီးမ္ဗိုင္းရပ္ေတြ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ဒုကၡေပးႏိုင္သလဲဆိုတာ သတင္းအခ်က္အလက္ သိပၸံပညာ အေနနဲ႔ အမွန္တကယ္ ေလ့လာသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပဲ။ ထိုနည္းတူ က်န္းမာေရးဗဟုသုတ ဆိုင္ရာ မီးမ္ေတြကို ေကာင္းမြန္တဲ့မီးမ္ေတြကို လူထုလက္ထဲ ပိုမုိ ပ်ံ႕ပြားေအာင္ တျခား ပ်ံ႕ႏွံ႔လြယ္တဲ့ မီးမ္ေတြနဲ႔ တြဲဖက္ အသံုးခ်ႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ မီးမ္သီအုိရီဟာ ယေန႔ေခတ္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ပ်ံ႕ပြားပံု၊ ေဖာက္ျပန္ပံု၊ သတင္းအခ်က္အလက္ႏွင့္လူသား အျပန္အလွန္ စိုးမိုး အသံုးခ်ပံုေတြကို ေလ့လာတာျဖစ္လို႔ ယေန႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေခတ္အတြက္ အေရးပါတဲ့ အယူအဆတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အရင္တုန္းက လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ (Cultural Evolution) ကို တီထြင္မႈနဲ႔ တိုးတက္မႈ စံႏႈန္းေတြအရ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီစံႏႈန္းေတြက လူမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ ယဥ္ေက်းမႈ ဗဟိုျပဳစံႏႈန္းေတြ ျဖစ္ေနၿပီး အမ်ားသေဘာတူညီတဲ့ စံႏႈန္းေတြ မဟုတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ အလြန္အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ျဖစ္တယ္။ မီးမ္အယူအဆကေတာ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို အ႐ွိအတိုင္း ႐ႈျမင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာေၾကာင့္ ပိုၿပီး အမ်ားသေဘာတူႏိုင္တဲ့ စံႏႈန္းမ်ိဳး ႐ွိပါတယ္။ Richard Dawkins , Susan Blackmore, Gibran Burchett, Leveious Rolando, Larry Lottman, Aaron Lynch စတဲ့ သိပၸံပညာ႐ွင္ေတြက ဒီအယူအဆကို ထုတ္ေဖာ္ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကပါတယ္။ သိပၸံအသိုင္းအဝိုင္းမွာ မ်ားစြာ မက်ယ္ပ်ံ႕ေသးေပမယ့္ တခ်ိန္မွာ ဒီအယူအဆကို ပိုမို ခိုင္လံုေအာင္ အေထာက္အထားနဲ႔ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ရင္ အလားအလာ ႐ွိတဲ့ သိပၸံအယူအဆ တစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္သူက အ႐ွင္သခင္လဲ

          ဒႆနပညာ႐ွင္ ဖရက္ဒ္ ဒရက္စခ္ (Fred Dretske) ကေတာ့ သက္႐ွိေတြက သူတို႔႐ွင္သန္ဖို႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို အသံုးခ်တယ္လို႔ ေျပာျပဖူးတယ္။ သို႔ေပမယ့္ Richard Dawkins ရဲ႕ မီးမ္အယူအဆမွာေတာ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကလည္း သူတို႔ မ်ိဳးႏြယ္ေတြ ရပ္တည္ဖို႔ သက္႐ွိေတြကို အသံုးခ်ေနတယ္လို႔ ထပ္ျဖည့္ရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ 

          ဇီဝေလာကသားေတြဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ ေလာကကို မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာကဟာ မီးမ္ေခၚတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ ေလာကသား ေတြနဲ႔ ပြ႐ႈပ္ေနတဲ့ အၿပိဳင္ေလာကတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ဆိုတာ ဆုပ္ကိုင္မရတဲ့ စိတၱဇနာမ္ ျဖစ္ေနတာမို႔ တေစၦသရဲေတြလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကမာၻေပၚက သက္႐ွိေတြအထဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြကသာ ဒီေလာကႏွစ္ခုအၾကား တစ္ခ်ိန္တည္း ေနေနၾကပါတယ္။ လူသားဟာ က်န္တဲ့ သက္႐ွိေတြထက္ မ်ားျပားအဆင့္ျမင့္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ေနလာၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီေလာကႏွစ္ခုထဲမွာ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေနလာခဲ့ၾကတာ အခ်ိန္ၾကာေပမယ့္ ဖုံးကြယ္ေနတဲ့ မီးမ္ေလာကကို သိ႐ွိခံစားလာ ႏိုင္ၾကတာေတာ့ မၾကာေသးပါဘူး။ ယခုအခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ မီးမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုေတြ႕႐ွိေနၾကပါၿပီ။ သူတို႔ ႐ွင္သန္ႏိုင္ေအာင္ မီဒီယာေတြ၊ နည္းပညာေတြ အမ်ားအျပားနဲ႔ ထိန္းသိမ္း ကူညီေပးထားတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ပါ။

          ဒါေပမယ့္ သင္ စတင္ၾကားဖူးတည္းက ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ သံစဥ္တစ္ခု သင့္နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္စြဲၿငိတဲ့အခါ၊ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ အိုင္ဒီယာ အျမင္သစ္တစ္ခုေၾကာင့္ ဖက္႐ွင္ေတြ၊ လုပ္နည္းလုပ္ထုံးေတြ လံုးဝဆန္းသစ္သြားတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္း (Hoax) တစ္ခု ကမာၻသားေတြ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ လေပါင္းမ်ားစြာ စြဲၿငိျပီး ေပ်ာက္ကြယ္တဲ့အခါမွာလဲ သူစြဲၿငိခဲ့တုန္းကလိုပဲ အလ်င္အျမန္ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ ထြက္ခြာ သြားတဲ့အခါ၊ ဘယ္သူက ဘယ္သူကို အ႐ူးလုပ္တာလဲ။ ဘယ္သူက သခင္လဲ။ ဘယ္သူက ကၽြန္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လား။ သရဲတေစၦေယာင္ေယာင္ သတင္းအခ်က္အလက္ေလာကသားေတြလား။

“ဘယ္သူက သခင္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လား။ မီးမ္ေတြလား။” – ဒႆနပညာ႐ွင္ ဒန္နီယယ္ ဒန္းနတ္ (Daniel Dannett)

~ Kyaw Zwar Lynn
December 2014

References -
Virus of the Mind - The New Science of the Meme By Richard Brodie (MS Word Developer)
What Defines A Meme - By James Gleick – Smithsonian Magazine May 2011 Issue, Retrieved from - www.smithsonianmag.com/arts-culture/what-defines-a-meme-1904778/